Het gebeurde op een doodgewone donderdag. Ik liep door het duin met de hond, en toen: Poef! Van het ene op andere moment was ik een persoon van middelbare leeftijd. Sommige mensen kiezen een kunstmatig moment om te besluiten dat ze dit heugelijke punt bereikt hebben, zoals het vieren van een bepaalde verjaardag, laten we zeggen de 40e.
Het internet vertelt ze dat ze hierin gelijk hebben en bestempelt de tijd tussen je 40e en 65e inderdaad tot “middelbare leeftijd”. Deze levensfase wordt opgevolgd door oud/bejaard zijn en daarna hoef je alleen nog maar dood te gaan. Mijn Poef! moment kwam precies twee maanden nadat ik veertig was geworden in de vorm van een zwart grijs vogeltje: de witte kwikstaart.
Niet dat ik dat wist op die donderdag in het duin. Op dat moment was het alleen nog een leuk zwart-wit-grijs vogeltje dat dichtbij kwam zitten, mijn telefoon was ik namelijk thuis vergeten (een duidelijke voorbode op dat middelbare gebeuren, zou je kunnen denken). Eenmaal thuis klapte ik mijn computer open en typte in de zoekbalk de omschrijving van de veren. De kwikstaart verscheen meteen.
De kwikstaart verscheen tegelijk met de gedachte: ik ben nu officieel bejaard en twee stappen verwijderd van de aanschaf van een verrekijker (gekocht) en een lidmaatschap van een vogelkijkclub (over +/- 25 jaar denk ik).
Irene Haven 